تمام خودروهای ساخته‌شده از تاریخ ۱۹۹۶ سیستم OBD دارند. سازنده‌ها از سال ۱۹۹۴ شروع به یکسان کردن OBD در مدل‌های مختلف نمودند در اوایل OBD خودروها به‌صورت ۱۰۰% مورد تائید نبودند.

پس از استاندارد شدن، OBD ها باید از یکی از ۵ پروتکل اساس زیر پیروی کنند. این ۵ پروتکل شامل:

• ISO 9141-2
• KWP 2000-4
• SAE J1850 PWM (Ford SCP)
• SAE J1850 VPW (GM Class 2)
• ISO 15765-4 (CAN 11-bit & 29-bit)

پنج پروتکل اساسی استفاده‌شده در OBD های موجود تفاوت‌های کمی با یکدیگر دارند. این تفاوت درزمینهٔ مدل‌های ارتباطی بین عملگرهای OBD و کنسول اسکنر یا ابزار هستند. بااینکه در طی سال‌های گذشته

بعضی تغییرات در بین پروتکل‌های سازنده‌ها وجود دارد، با یک قانون سرانگشتی، تولیدات کرایسلر و همه اروپایی‌ها و اغلب واردات آسیایی‌ها از مدار ISO9141 یا KWP2000 استفاده می‌کنند. ماشین‌های جنرال

موتور (GM) و کامیون‌های سبک از SAE J1850 VPW استفاده می‌کنند و اتومبیل‌های فورد از SAE J1850 PWM استفاده می‌کنند.

شما شاید بگویید چه پروتکلی بر روی خودروی ویژه مورداستفاده قرارگرفته است ، این مورد به‌وسیله بررسی وضعیت پین های کانکتور مشخص می‌شود.

اگر کانکتور یک پین در موقعیت شماره ۷ دارد یا پینی در شماره ۲ یا ۱۰ ندارد خودرو پروتکل ISO9141 یا KWP2000 دارد. اگر پین‌های ردیف ۷ و ۲ یا شماره ۱۰ وجود دارد خودرو از پروتکل ISO استفاده می‌کند.

و اگر پینی در ردیف ۷ نداشته باشیم خودرو پروتکل SAE دارد. پروتکل CAN از پین‌های شماره ۶ و ۴ استفاده می‌کند.

اگر می‌خواهید بدونید تفاوت این پروتکل‌ها در چیست این مقاله رو مطالعه کنید.